علی بن رئابابوالحسن علی بن رئاب کوفی طحان سعدی، از راویان ثقه و بزرگان شیعه در زمان خود و از اصحاب امام صادق (علیه‌السّلام) بود. ۱ - معرفی اجمالیابوالحسن علی بن رئاب کوفی طحان سعدی، اهل کوفه و از موالی جرم، گروهی از قبیله قضاعه یا موالی بنی سعد بن بکر بود و در شمار اصحاب امام صادق (علیه‌السّلام) یاد شده است و از آن حضرت و امام کاظم (علیهماالسلام) و همچنین از عمر بن اذینه روایت نقل کرده است. افرادی چون یونس بن عبدالرحمان، ابن ابی عمیر و ابن بکیر از او روایت نقل کرده‌اند. وی از بزرگان شیعه در زمان خود بود و از روایتگران فقه از ائمه (علیهم‌السّلام) به‌شمار می‌آمد. او محدثی ثقه و جلیل القدر بوده است. مسعودی می‌نویسد که وی از دانشمندان شیعه بود و با برادرش سمّان که از دانشمندان خوارج بود، در هر سال به مدت سه روز به مناظره می‌پرداخت. [۱۰]
مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب، ج۳، ص۲۰۴.
کتاب الوصیة و الامامه و کتاب الدیات اثر اوست که حسن بن محبوب راوی این کتاب‌هاست و اثر دیگر او اصل بوده است. ۲ - پانویس۳ - منبع• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۵۴۷، برگرفته از مقاله «علی طحّان». رده‌های این صفحه : راویان موثق شیعه قرن 2 (قمری) | شخصیت‌های قرن 2 (قمری) | مؤلفان شیعه قرن 2 (قمری)
|